Ο πιο διάσημος στον κόσμο φυσικός Στέφεν Χόκινγκ δηλώνει στο νέο υπό έκδοση βιβλίο του "Το Μεγάλο Σχέδιο" ότι δεν πιστεύει καθόλου πως το σύμπαν χρειάζεται ένα Θεό-Δημιουργό. Όμως ο πιο διάσημος διεθνώς..
εκλαϊκευτής της επιστήμης, ο αστροφυσικός Τζον Γκρίμπιν (πολλά βιβλία του οποίου έχουν μεταφραστεί και στα ελληνικά, με πιο πρόσφατη τη "Βιογραφία του Σύμπαντος), πάει ένα τολμηρό βήμα παραπέρα και, σε άρθρο του σε βρετανική εφημερίδα, υποστηρίζει ότι το σύμπαν μας είναι πολύ πιθανό να αποτελεί πράγματι προϊόν "έξυπνου σχεδιασμού", όχι όμως από τον Θεό, αλλά από κάποιον πολύ προηγμένο εξωγήινο -ή μάλλον εξωσυμπαντικό- πολιτισμό.
Σε άρθρο του στη βρετανική "Τέλεγκραφ", ο John Gribbin υποστηρίζει ότι, όσο κι αν ακούγεται απίστευτο, χάρη στις τελευταίες προόδους της επιστήμης και της τεχνολογίας, φαντάζει πλέον πιο εφικτή η πιθανότητα το σύμπαν μας (και μαζί με αυτό πολλά άλλα παράλληλα σύμπαντα) να έχει δημιουργηθεί από όντα πολύ όμοια με μας, χρησιμοποιώντας τεχνολογία όχι πολύ πιο προηγμένη από τη δική μας, η οποία ήδη είναι διαθέσιμη στους επιστήμονες.
Όπως γράφει, για τη δημιουργία ενός νέου σύμπαντος χρειάζεται απλώς ένα μηχάνημα επιτάχυνσης σωματιδίων λίγο μόνο ισχυρότερο από τον μεγάλο επιταχυντή του CERN, που ήδη λειτουργεί κάτω από τα γαλλο-ελβετικά σύνορα κοντά στη Γενεύη. Χρειάζεται, επίσης, η "χειραγώγηση" ή μάλλον η δημιουργία μιας τεχνητής μαύρης τρύπας, η οποία μπορεί να αποτελέσει την "πύλη" για άλλες περιοχές του χωροχρόνου.
"Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ότι το δικό μας σύμπαν δημιουργήθηκε με αυτό τον τρόπο", λέει ο Γκρίμπιν, καθώς πιστεύει ότι τελικά δεν είναι καθόλου δύσκολη η δημιουργία μιας μαύρης τρύπας. Όπως αναφέρει, ακόμα και οι μικροσκοπικές μαύρες τρύπες που μπορεί να δημιουργηθούν κατά τις συγκρούσεις σωματιδίων σε ένα επιταχυντή, όπως αυτός του CERN -και που μερικοί φοβούνται ότι μπορούν να "καταπιούν" τον πλανήτη μας- έχουν τη δυνατότητα να "φουσκώσουν" απότομα (με βάση την κυρίαρχη κοσμολογική θεωρία του "πληθωρισμού") και να επεκταθούν στις δικές του ξεχωριστές διαστάσεις, διαμορφώνοντας έτσι ένα νέο σύμπαν.
Ο Γκρίμπιν δεν αποκλείει καθόλου ότι αυτό ακριβώς μπορεί να συνέβη με την Μεγάλη Έκρηξη ("Μπιγκ Μπανγκ") που δημιούργησε το δικό μας σύμπαν πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. Η Έκρηξη δεν έγινε μόνη της ούτε από τον Θεό, αλλά ήταν δημιούργημα ενός προηγμένου πολιτισμού κοσμικών όντων (κυριολεκτικά εξωσυμπαντικών και όχι απλώς εξωγήινων) που χρησιμοποίησαν μια μαύρη τρύπα για να φτιάξουν εκ του μηδενός ένα νέο σύμπαν!
Όπως υποστηρίζει, μετά τη δημιουργία αυτή, οι "έξυπνοι δημιουργοί" που ζούνε σε κάποια άλλη περιοχή του πολυσύμπαντος (δηλαδή σε ένα άλλο παράλληλο σύμπαν), πιθανότατα άφησαν το σύμπαν μας να εξελιχθεί αυτόνομα, χωρίς να παρεμβαίνουν στη λειτουργία του.
Ο Γκρίμπιν θεωρεί ότι η εξέλιξη λαμβάνει χώρα με φυσικό τρόπο σε ένα πολυσύμπαν, με συνέπεια κάποια στιγμή να αναπτύσσεται μια νοήμων φυλή ικανή να δημιουργήσει τα δικά της σύμπαντα, πιθανότατα με τη βοήθεια μαύρων τρυπών. Με άλλα λόγια, λέει, "είναι υπερβολικά πιθανό ότι οποιοδήποτε σύμπαν, συμπεριλαμβανομένου του δικού μας, είναι σχεδιασμένο μάλλον παρά φυσικό". "Αν και η νοημοσύνη που απαιτείται για κάτι τέτοιο, μπορεί να είναι (ελαφρά) ανώτερη από τη δική μας, τελικά είναι περισσότερο μιας μορφής αναγνωρίσιμης και παρόμοιας με τη δική μας, παρά ένας άπειρος και ακατανόητος Θεός".
Και γιατί αυτός ο πανέξυπνος πολιτισμός να δημιουργήσει σύμπαντα; Απλώς, επειδή μπορεί να το κάνει, απαντά ο Γκρίμπιν, όπως ακριβώς εμείς οι άνθρωποι κάνουμε τόσα πράγματα, απλώς επειδή μπορούμε να τα κάνουμε.
"Ένας πολιτισμός που έχει την τεχνολογία να φτιάξει σύμπαντα-μωρά, ασφαλώς θα νιώσει έναν ακατανίκητο πειρασμό", εκτιμά ο βρετανός συγγραφέας, ο οποίος θεωρεί ότι η ριζοσπαστική θεωρία του δίνει απάντηση στο κεντρικό ερώτημα του Αϊνστάιν, γιατί το σύμπαν είναι κατανοήσιμο από τον ανθρώπινο νου. "Αυτό συμβαίνει, επειδή σχεδιάστηκε, τουλάχιστον σε ένα βαθμό, από νοήμονα όντα με νου παρόμοιο με το δικό μας", απαντά ο Γκρίμπιν, ο οποίος διδάσκει αστρονομία στο πανεπιστήμιο του Σάσεξ και το τελευταίο βιβλίο του, που εκδόθηκε φέτος το καλοκαίρι, έχει τίτλο "Σε αναζήτηση του Πολυσύμπαντος".
